Genealogia

Genealogia rodu wołoskiego BOGUNIÓW ze Stryszawy

Linia łękawska

 

Pierwszym z rodu Boguniów (rodu wołoskich pasterzy osiadłych w początkach XV w. Stryszawie pod Babią Górą*), który przybył do podwadowickiej Łękawicy Kalwaryjskiej był  A n t o n i  B o g u n i a, syn Macieja i Franciszki, urodzony w 1795 roku w Śleszowicach.

Antoni Bogunia ożenił się z 21-letnią Marią Okręglicką, córką Marcina i Magdaleny z Sadzików - ich ślub odbył się 4 lutego 1821 r. w kościele parafialnym w Kleczy Dolnej (do której należała wówczas Łękawica Kalwaryjska). Młodzi Boguniowie zamieszkali w domu Okręglickich na Podgaju (nr 104), przysiółku Łękawicy Kalwaryjskiej. Tu urodził się wkrótce ich pierworodny syn Józef (12 I 1828), a następnie kolejne dzieci: Jan (14 XI 1823), Anna I (7 V 1826, zm. 20 V 1828), Michał (5 V 1830), Paweł (1832, zm. 18 VII 1834) i Anna II (21 VII 1835, zm. 7 III 1836). 

 

W II połowie 1835 r. Antoni i Maria Boguniowie przenieśli się do własnego domu na Podgaju - nowa siedziba rodziny Boguniów łękawskich otrzymała numer spisowy 67. Ich pierwszym dzieckiem urodzonym "na Boguniówce" była Agnieszka (7 I 1837), później urodziło się jeszcze troje dzieci: Maciej (13 I 1840), Maria (1 IX 1842) i Anna III (20 VI 1844).

 

Lata 40. XIX wieku były w Galicji Zachodniej czasem nieurodzajów, powodzi i wielkiego głodu, dodatkowo w okresie 1844-47 przez ziemie te przetaczały się kolejne fale epidemii tyfusu i cholery, dziesiątkując ludność. "Morowe powietrze" nie ominęło i Łękawicy Kalwaryjskiej - jego pierwszą ofiarą padło na Podgaju małżeństwo Boguniów: najpierw zmarła Maria Boguniowa (30 IV 1845), a kilkanaście dni później sam protoplasta linii łękawskiej rodu - Antoni Bogunia (18 V 1845).

 

W domu nr 67 na Podgaju pozostało siedmioro osieroconych dzieci: dwóch najstarszych, pełnoletnich synów - 23-letni Józef i 22-letni Jan oraz ich pięcioro młodszego rodzeństwa: 15-letni Michał, 8-letnia Agnieszka, 5-letni Maciej, 3-letnia Maria i niespełna roczna Anna III. W tej sytuacji Józef Bogunia zdecydował się wkrótce na ożenek i już w kilka miesięcy po śmierci rodziców poślubił (9 IX 1845) 24-letnią Marię Okręglicką, córkę Kazimierza i Katarzyny z Ćwalików. Rok później urodziło im się pierwsze dziecko - Anna (15 XI 1846).

 

Najtragiczniejsze żniwo zebrała na Boguniówce epidemia tyfusu latem 1847 r. (w Łękawicy Kalwaryjskiej zmarło w tym roku 317 osób, czyli około 1/3 mieszkańców): najpierw zmarła 3-letnia Anna III (10 VII 1847), później 17-letni Michał (18 VII 1847), 7-letni Maciej (22 VII 1847) i 24-letni Jan (9 VIII 1847), jesienią zaś Maria Boguniowa (25 XI 1847). "Na Boguniówce" pozostał wdowiec Józef Bogunia z roczną córeczką Anną i dwoma młodszymi siostrami - 10-letnią Agnieszką i 5-letnią Marią. Rok później ożenił się po raz drugi z 20-letnią Katarzyną Paździor z Zagórza, córką Jakuba i Marii z Koźbiałów. 

 

Józefowi i Katarzynie Boguniom urodziło się sześcioro dzieci - pięciu synów: Franciszek (14 VII 1850), Tomasz (7 X 1853), Jan (12 XII 1862), Józef (17 I 1865), Michał (10 IX 1867) i córka Maria (18 I 1867). Tomasz, Jan, Józef i Michał w latach 80. XIX w. wyemigrowali do Ameryki - na ojcowiźnie pozostał Franciszek. 

 

Franciszek Bogunia - zwany w Łękawicy Kalwaryjskiej "Franikiem" - ożenił się w 1872 r. z Anną Pawlik z Zagórza, córką Wawrzyńca i Marii z Gołąbów; z tego związku urodziło się jedenaścioro dzieci: Maria, Michał, Ludwika, Władysław, Agata Maria, Helena, Sylwester, Waleria, Alojzy, Jan i Karol.

• Maria Bogunianka - urodzona 19 września 1873 r., zmarła 23 lipca 1874 r. w Łękawicy Kalwaryjskiej

• Michał Bogunia - urodzony 24 września 1874 r.; 11 lutego 1901 r. ożenił się z Józefą Małek z Marcówki, mieli pięcioro dzieci: Marię (ur. 5 VI 1901, zm. 4 VIII 1927), która miala córkę f. illeg. Martę Bogunię (ur. 4 VIII 1927, zm. 28 VI 2010), Franciszka (ur. 13 XII 1903), który wyemigrował do Francji, Józefa (ur. 31 III 1906, zm. 6 IV 1906), Rozalię (ur. 22 IX 1907, zm. 2 XI 1908), Władysława (ur. 10 XI 1909), Julię (ur. 11 V 1911), która wyjechała do Solca Kujawskiego, Annę (ur. 27 IX 1914), która przeniosła się do Wadowic i Helenę Wiktorię (ur. 17 XII 1918), która wraz z synem f. illeg. Janem Bogunią (ur. ok. 1945) wyjechała do Solca Kujawskiego. 

• Ludwika Bogunianka - urodzona 9 lutego 1876 r.; 6 czerwca 1898 r. wyszła za mąż za Teofila Grochola, miała z nim czworo dzieci: Cecylię (ur. 14 XI 1899), Marię Józefę (ur. 2 III 1904), Józefa (ur. 22 II 1905) i Franciszka Błażeja (ur. 21 I 1908).

• Władysław Bogunia - urodzony 31 grudnia 1877 r., zabity przez żandarma w Barwałdzie Średnim 22 listopada 1904 r. 

• Agata Maria Bogunianka - urodzona 12 lutego 1880 r.; miała dwóch synów f. illeg. Józefa Bogunię (ur. 17 IV 1905, zm. 24 III 1905) i f. illeg. Antoniego Bogunię (ur. 11 VI 1908, zm. 24 III 1982); 21 stycznia 1919 r. wyszła za mąż za Franciszka Fludra z Krzeszowa (ur. 10 VI 1892), miała z nim dwoje dzieci: Józefa (ur. 19 XI 1919, zm. 21 VI 1998) i Zofię (ur. ok. 1921, zm. ok. 1922); zmarła 23 lutego 1922 r. w Łękawicy Kalwaryjskiej.

• Helena Bogunianka - urodzona 28 lutego 1882 r., w 1911 r. wyemigrowała do USA.

• Sylwester Bogunia - urodzony 27 grudnia 1883 r.; 20 stycznia 1910 r. ożenił się z Magdaleną Kondak z Barwałdu Górnego (ur. 19 VII 1885, zm. 26 I 1944) i wyjechał z nią na Węgry - w Budapeszcie urodziły się ich dzieci: Zofia (ur. 18 VIII/IX 1912) i Jan (ur. 5 V 1915); zmobilizowany 15 lutego 1915 r. brał udział wraz z 56 Wadowickim pułkiem piechoty armii austro-węgierskiej w bitwie pod Gorlicami - zginął w walce o wzgórze Pustki w Łużnej/Moszczenicy k. Gorlic 3 maja 1915 r. i tam został pochowany na cmentarzu wojennym nr 123 w Łużnej.

• Waleria Bogunianka - urodzona 13 marca 1886 r., zmarła 8 września 1916 r. w Łękawicy Kalwaryjskiej.

• Alojzy Bogunia - urodzony 13 maja 1889 r., zmarł 18 kwietnia 1909 r. w Łękawicy Kalwaryjskiej.

• Jan Bogunia - urodzony 25 grudnia 1891 r.; zmobilizowany 1 sierpnia 1914 r. uczestniczył wraz z 56 Wadowickim pułkiem piechoty armii austro-węgierskiej w walkach pod Kraśnikiem (23-25 VIII 1914), pod Lublinem (7-9 IX 1914), pod Sandomierzem i Leszczynami (5-6 X 1914) i w operacji Warszawsko-Iwanogorodzkiej (22-26 X 1914); 22 października 1914 r., ciężko ranny w bitwie pod Dęblinem, zmarł w wyniku odniesionych ran 15 grudnia 1914 r. w Pilicy i tam został pochowany w zbiorowej mogile. 

• Karol Bogunia - urodzony 18 października 1894 r., zmarł 24 września 1895 r. w Łękawicy Kalwaryjskiej.

W 1921 roku Franciszek i Anna Boguniowie sprzedali Janowi Mamcarczykowi-Hajdukowi drugą połowę ojcowizny na Podgaju (połowę objęła wcześniej w 1919 r. córka Agata Maria z mężem Franciszkiem Fludrem) i wyjechali w Poznańskie (do miejscowości Lipa w pow. Oborniki). Po kilku latach powrócili jednak do Łękawicy Kalwaryjskiej i tu spędzili - w nędzy i "po komornem" - ostatnie lata życia: Franciszek Bogunia zmarł 10 kwietnia 1926 r., a Anna Boguniowa 30 stycznia 1938 r. Ich synowa, wdowa po Sylwestrze Boguni, Magdalena Boguniowa w 1917 r. powróciła - wraz z dwójką swoich dzieci, Zofią i Janem, z Węgier do Łękawicy Kalwaryjskiej. 17 listopada 1930 r. Zofia Bogunianka wyszła za mąż za Feliksa Józefa Różyckiego z Łękawicy Kalwaryjskiej (ur. 23 V 1908, zm. 23 VII 1987), syna Feliksa i Wiktorii Stawowej, i zamieszkała z nim na Rolach (nr 47); zmarła 8 maja 1979 r. w Łękawicy Kalwaryjskiej. 

 

Ostatni przedstawiciel linii łękawskiej rodziny, urodzony w Budapeszcie (5 V 1915) Jan Bogunia, syn Sylwestra i Magdaleny Boguniów, wkrótce po ślubie - w dniu 7 czerwca 1938 r. - z Anna Paczyńską z Łękawicy Kalwaryjskiej, córką Wojciecha i Anny Stawowej, wyjechał do Krakowa i tam mieszkał z rodziną; zmarł 30 października 1970 r. 

 

Z chwilą wyjazdu w 1938 roku Jana Boguni, wygasła - po 117 latach obecności w Łękawicy Kalwaryjskiej - linia łękawska rodu Boguniów ze Stryszawy. 

 

 

* W zaprowadzonych przez proboszcza suskiego (Stryszawa początkowo należała do parafii w Suchej) w 1787 r. księgach metrykalnych, w tomie I Liber Natorum Parochiae Stryszawa 1787-1844), odnajdujemy dwa najstarsze zapisy nazwiska ‘Bogunia’: 6 września 1787 r., w domu nr 205 w Stryszawie urodziła się Marianna Bogunia (parentes: Michaël Bogunia – Regina nata Lacka), zaś 27 listopada 1787 r., w domu nr 207 w Stryszawie – Andreas Bogunia(parentes: Mathias Bogunia – Catharina nata Kozieł).